منظره هایی که با نقطه خلق شدند
به گزارش آبی طرح، هنگامی که «ژرژ سورا» سبک «نقطه چینی»(نقاشی با نقطه های کوچک) را در اواسط دهه ۱۸۸۰ میلادی توسعه داد، به نظر می رسید که ایده ای کاملا خاص و محدود باشد. با این وجود، ۳۰ سال بعد، هنرمندان مختلفی همچون «ون گوگ»، «ماتیس» و «موندریان» سبک او را تجربه کردند. اما سوال اینجاست که «نقطه چینی» چیست و چرا این سبک برای مناظر یک روش عالی محسوب می شود؟
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، دیویزیونیسم(تفکیک گری)، نئو-امپرسیونیسم، کرومو-لومیناریسم: این ها همچون نامهای زیادی به شمار می روند که برای جنبش کوتاه مدت اما تاثیر گذار «نقطه چینی» وجود دارند. با این وجود، همان گونه که اغلب اتفاق می افتد، این نام انتقادی «پوینتیلیسم»(نقطه چینی) بود که ماندگار شد. در سال ۱۸۸۶ میلادی «ژرژ سورا» (۱۸۵۹-۱۸۹۱) مشهورترین اثر خود یعنی «یکشنبه بعدازظهر در جزیره گراند ژات» را در آخرین نمایشگاه امپرسیونیست ها به نمایش گذاشت. این نقاشی عظیم نوعی مظهر «پوینتیلیسم» بود که با نقطه های کوچک رنگ و تاکید قوی بر خطوط کشیده شده بود. علاوه بر این، او یک مبحث امپرسیونیستی، یعنی تفریح پاریسی ها، را برگزید و آنرا به چیزی کاملا متفاوت تبدیل کرد.
«سورا» می خواست با استفاده از رنگ های خالص و اعمال آنها به شکل نقطه های کوچک و منظم روی بوم، رنگ ها را از نگاه مخاطب ترکیب کند. از نزدیک، چمن در سبک پوینتیلیسم مخلوطی از نقاط زرد و آبی به نظر می آید، اما از فاصله دور به رنگ های مختلفی از سبز تبدیل می شود. «سورا» هم مانند امپرسیونیست ها، از نظریه رنگ میشل شوورول بهره برد و رنگ های مکمل را کنار هم قرار داد تا شادابی بیشتری به اثر ببخشد.
«بندر پورت-آن-بسن» اثر «ژرژ سورا»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب