نگاهی به نمایشگاه چیدمان نیم
چرا برای زن از واژه جنس دوم استفاده می کنیم؟
سمیرا آزادنام هنرمند نمایشگاه چیدمان آثار «نیم» است. این نمایشگاه که بیشتر حاصل دغدغه های زنانه هنرمند به حساب می آید، در ادامه نمایشگاه قبلی او این روزها در خانه هنرمندان برپاست.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، سمیرا آزادنام که نمایشگاه چیدمان آثارش با عنوان «نیم» در گالری پاییز خانه هنرمندان ایران درحال برگزاری است، درباره آن توضیح داد: «این نمایشگاه ادامه ای بر نمایشگاه قبلی من است، اما اختصاصاً در آن به دغدغه زنان پرداخته شده است؛ دغدغه هایی که البته دغدغه های من است و با عنایت به شخصیت ها و تجربه های زیستی متفاوت آدم ها، شاید شامل حال همه نشود. با این وجود همه ما زنان به صورت ناخواسته به شکلی درگیر این دغدغه ها شده ایم.»
او افزود: «انگار یک الگوی از پیش طراحی شده داریم و همه مدام بر مبنای همان کپی می شویم. در دوره های مختلف هم همین گونه بوده است و این که کجای این کره خاکی به دنیا آمده ایم هم گویی چندان در این حوزه مهم نیست. از زیبایی ظاهر و شکل اندام گرفته تا هر آنچه از ما انتظار دارند؛ گویی مدام سرخط هایی به ما می دهند که ما باید در معرض آنها باشیم.»
او با انتقاد از کاربرد واژه «جنس دوم» برای زنان، خاطرنشان کرد: «در شاهنامه می خوانیم که نخستین خانه ها را زن ها بنا کرده اند و این واقعیتی است که در بعضی جوامع روستایی امروز هم شاهدش هستیم؛ در این جوامع خیلی از سخت ترین امور بر عهده زنان است و شاید کم ترین قدردانی هم از آنها نشود. آیا یک زن یا دختر روستایی غیر از اموری که به او محول می شود، هیچ دغدغه، ایده و آرزوی دیگری ندارد؟ آیا هیچ وقت دلش نخواسته به صورت حرفه ای یک ورزش را دنبال کند؟ اساساً استعداد این گروه در جایی کشف می شود؟ پرداختن به این سوالات همواره برایم جالب بوده است.»
آزادنام درباره المان های به کار رفته در نمایشگاه چیدمان «نیم» توضیح داد: «در نمایشگاه قبل هم شاهد چاقوها بودیم که در اینجا جای دو، سه تا از آنها خالی است. فشاری که باورها و در درجه اول جنسیت و زن بودن به ما وارد می کند، منجر به تغییر جهت ها و برخی سنت های اشتباه می شود. منظورم سنت های درست نیست که در همه جای دنیا هم وجود دارد، بلکه منظورم قواعد عجیب و غریبی است که تعیین می کنند، زن چگونه باید باشد. همه این ها تبدیل به فشارهای صدمه زا می شود. این تجربه تبدیل به چیدمان نمایشگاه قبلی من شد که در این نمایشگاه هم آنرا ادامه داده ام.»
او سپس به المان «کفش» در نمایشگاه آثار خود هم اشاره نمود و اظهار داشت: «مدام به ما می گویند این گونه بپوش و زنانگی یعنی این که مدام باید این گونه آرایش کنی و.... اما حقیقت اینست که خیلی به بدن خودمان فشار می آوریم. فارغ از همه این پوشش ها، اگر همه این عادت ها را از ما بگیرند، آن موقع ما چه پوششی را انتخاب خواهیم کرد؟»
این هنرمند درباره تمرکز بر مسائل زنان در آثار خود بیان نمود: «شاید به این علت است که مدام به این فکر می کنم که این فشارها چرا باید وجود داشته باشد و ضرورت آن چیست؟ چرا من جایی که می توانم از خودم حرف بزنم، باید چیزهایی را جلوتر از خودم قرار دهم تا اول بعنوان یک زن پذیرفته شوم؟ فکر می کنم خودم تجربه متفاوتی از این مورد داشته ام و همواره به دنبال جواب برای آن بوده ام؛ چیزی شبیه همان خاله بازی که در کودکی می کردیم و هیچ تفاوتی نکرده است. آن زمان دوست داشتیم کفش های مادرمان را بپوشیم و حالا کامواهایی که در گوشه ای از این چیدمان می بینید، یادآور اتفاقاتی است که شاید همه ما آنرا تجربه کرده باشیم.»
او درباره عروسک های قرار گرفته در چیدمان هم اظهار داشت: «خیلی زن ها را دیده ام و می بینم که با این که بزرگسال هستند و حتی برخی صاحب نوه هم شده اند اما همچنان به دنبال شیطنت ها یا بازیگوشی های کودکی هستند. هنوز می خواهند از آدم های اطراف خود مانند عروسک مراقبت کنند و برایشان لالایی بگویند. دائم می خواهند زن بودن خویش را با «مامان بودن» نمایش دهند. این دنیایی است که برخی آنرا به صورت ناقص رها کرده اند؛ حالا یا به واسطه ازدواج های زودهنگام و یا به علت حاملگی های ناخواسته. زمانی کسی تصمیم می گیرد بعنوان یک مادر، بچه ای را به دنیا بیاورد اما برخی به صورت ناخواسته در این موقعیت قرار می گیرند و البته خودشان هم همراه بچه شان رشد می کنند که این یک تحمیل است.»
آزادنام در انتها درباره بازخوردی که از مخاطبان نمایشگاه خود گرفته است، اظهار داشت: «اگر بخواهم درباره نمایشگاه قبلی بگویم، باید عنوان کنم خودم هم شگفت زده شدم؛ چون که مردان و زنان بسیاری را دیده ام که به واسطه یادآوری خاطرات شان با گریه می آمدند و درباره این آثار حرف می زدند. برای خود من هم چیزهایی یادآوری شد و برخی موارد را که از نگاه خودم هم پنهان بود، از زبان این مخاطبان می شنیدم. من شاید تنها بخشی از این موارد را دیده باشم اما مخاطبان هر یک زاویه نگاه خویش را داشتند و تجربه مواجهه با این نگاه های متفاوت، برایم بسیار اعجاب انگیز بود.»
نمایشگاه چیدمان آثار «نیم» تا ۱۴ مرداد ماه همه روزه به جز روزهای شنبه از ساعت ۱۵ تا ۲۰ در خانه هنرمندان ایران به نشانی تهران، خیابان طالقانی، خیابان موسوی شمالی (فرصت)، ضلع جنوبی باغ هنر میزبان علاقه مندان است.
منبع: abitarh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب