عباس یاری منتقد سرشناس از مجله فیلم خداحافظی کرد
به گزارش آبی طرح، عباس یاری منتقد، روزنامه نگار و نویسنده سرشناس با انتشار یادداشتی از مجله فیلم خداحافظی کرد.
به گزارش آبی طرح به نقل از خبر آنلاین، متن کامل یادداشت عباس یاری به این شرح است:
خداحافظ رفقا...
دوستان عزیز و یاران نازنین،
با تاسف بسیار بعد از(۴۲)سال که عمر و جوانی ام را برای مشارکت در انتشارِ مجله فیلم، کتاب سال، فیلم اینترنشنال، تقویم سینمایی، مجله فیلم امروز و کتاب سال جاری، همینطور ساخت و تجهیز استودیوهای این واحد مطبوعاتی هزینه کرده بودم، از آن جدا شدم. مجموعهٔ فرهنگیِ آبرومندی که طی تمامی این سال ها در دام هیچ حزب و گروه و دسته و باندی نیفتاد و با آرامش و حمایت خوانندگانِ عاشق و نویسندگانِ صمیمی اش، به راهش ادامه داد و شیفتگان بسیاری داشت.
همه می دانند که در تمام این سال ها شخصا دنبالِ هیچ رانتی نبوده ام و ورود به کار شخصی و غیر مطبوعاتی، خط قرمزم بوده است. بهرحال شریکم جناب گلمکانی، اعتقاد دارند سلیقه و نگاه ما با هم جور نیست چون زمانه عوض شده و باید شیوهٔ ادارهٔ این واحد مطبوعاتی هم تغییر کند و ایشان در تمام زمینه ها شخصا تصمیم گیری کنند.
حالا که پس از چهل و دو سال خانه ام را ترک می کنم، وجدانم راحت است چون که همه می دانند با تمام وجود، عمر و جوانیم را در خدمت به این مجموعه و تربیت نیروهای کارآمد آن گذاشتم.
البته ما در ابتدایِ بنیانگذاری «فیلم امروز»، مثل گذشته طی اقرارنامه ای، متعهد شدیم که در امور معنوی و مالی آن شریک باشیم اما با گذر زمان، نگاه شریکم بتدریج تغییر نمود و من هم برای آن که سدی در مقابل موفقیت های بیشترِ این کانونِ خوشنامِ مطبوعاتی نباشم، قلبم را در خانه ام جا گذاشتم و پس از چهل و دو سال از این کشتی پیاده شدم، در دورهٔ اول فقط مرگ زنده یاد مهرابی و نگاهِ سیاسیِ وارث ِ او، سبب ترمزی در ادامهٔ راه شد و در دورهٔ تازه، پس از فقط سه سال.
آرزو می کنم این واحد مطبوعاتی با کنار رفتنِ شریک سوم، با مدیریتِ مستقلِ آقای گلمکانی، موفق تر از گذشته به راهش ادامه دهد.
به دستان پر مهر شما که سال ها با شور و مهر در کنارمان بوده اید، بوسه می زنم و به گذشته ای که در شرایط جنگ و موشکباران و بمب و تحریم و بی کاغذی و بی پولی، با تمامی ناسازگاری ها، مشکلات را پشت سر گذاشتیم، افتخار می کنم هرچند همان زمان هم فشارهای کشنده ای را برای حفظ این مشارکت، تحمل کردم و مانعِ فروپاشی آن شدم.
اعتراف می کنم که این جدایی برایم مثل مرگِ یکی از عزیزانم تلخ است، اما گویی «یک پایان تلخ، بهتر از تلخیِ بی انتها است.»
به سهم خودم از تمام دوستانِ نویسنده و همکاران عزیزی که سال ها درکنارمان بوده اند، ممنون و سپاسگزارم.
آرزو می کنم درصورتیکه خدای نکرده در جریان کار کوچکترین دلگیری از این حقیر در دل شان مانده، حلالم کنند.
۵۷۵۷
منبع: آبی طرح
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب