خط و نشان های محمدخزاعی برای هنرمندان او در این زمان روبه روی هنرمندان بود یا کنارشان؟
آبی طرح: به گزارش آبی طرح، هفتم مهر ۱۴۰۰ محمد خزاعی، تهیه کننده سینما که سابقه مدیریت در این عرصه را هم در کارنامه خود دارد، با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، جایگزین حسین انتظامی در ریاست سازمان سینمایی شد.
مهسا بهادری: بعد از گذشت سه سال و با تغییر وزیر آتی فرهنگ و ارشاد اسلامی و به دنبال آن تغییر رئیس سازمان سینمایی عملکر این سازمان و رئیس آنرا در نگاهی گذرا به چند نکته بسیار مهم بررسی کردیم که در ادامه می خوانید.
ادغام جشنواره جهانی فجر با جشنواره ملی فجر جشنواره فیلم فجر، مراسمی است که از آن با عنوان مهم ترین رویداد فرهنگی ایران یاد می شود. رویدادی که که از سال ۱۳۶۱ تابحال در میانه بهمن ماه هر سال برگزار می گردد. جشنواره ای که از ۱۳۹۳ بخش بین الملل آن از جشنواره ملی جدا شد و پنج دوره هم به کار خود ادامه داد و سر انجام در سال ۱۴۰۰ و با روی کار آمدن محمد خزاعی بعنوان رئیس سازمان سینمایی، قرار شد که این دو جشنواره ادغام شوند. این جشنواره در اندازه خود و در منطقه جایش را پیدا کرده بود تا جایی که در اردیبهشت سال ۱۴۰۰ جشنواره جهانی فیلم فجر بعد از پنج سال فعالیت توانست به لیست جشنواره های «الف» جهانی راه پیدا کند.
جشنواره بین المللی فیلم فجر که عمر زیست مجزایش تنها ۵ سال بود، به همت علیرضا رضاداد، سیدرضا میرکریمی و محمدمهدی عسگرپور راه اندازی شده بود و فضایی جهت کمک به توسعه روابط بین الملل سینما بود اما محمد خزاعی در چهارم آبان ۱۴۰۰ در اقدامی این دو جشنواره را با یکدیگر ادغام کرد و در توضیح این ماجرا اظهار داشت: «سینمای نوین ایران یعنی سینمای بعد از انقلاب با تمامی فراز و فرودهایش مهم ترین نقش را در پیشبرد دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایفا نموده و حضور مهمانان خارجی و ملاحظه بی واسطه آنها از اقبال مردم نسبت به جشنواره فجر و سینما، تصویر بی بدیلی ضد تبلیغات استکبار رسانه ای ضد کشور است و قطعا، این مزیت مهم باید مورد توجه قرارگرفته و با برطرف نمودن نقصهای قبلی تقویت گردد و ادغام بخش ملی و بین الملل جشنواره از این حیث نیز، قابل اعتناست.»
پر رنگ شدن نقش ساترا و تلاش خزاعی آبان ۱۴۰۰ بود که مصوبه واگذاری نمایش های خانگی و پلت فرم ها به سازمان صداوسیما عرضه شد. محمد خزاعی معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی وقت پیرو این ماجرا اظهار داشت: «مصوبه واگذاری نمایش های خانگی و پلت فرم ها به سازمان صدا و سیما نیازمند بازبینی است و هم اکنون، مبحث از راه مجاری و مراجع ذیصلاح درحال پیگیری است. با این مصوبه با عنایت به تکنولوژی های پیشرفته و همچنین، بستر وی او دی ها و توسعه فضاهای مجازی، مهم ترین بازوی اجرایی، نظارتی و هدایتی سازمان سینمایی در این حوزه سلب شده است. رسانه ملی مأموریت های گسترده ای دارد و نیاز دارد به فکر ایجاد بسترهایی برای توسعه، پویایی و ارتقای گستره مخاطبانش باشد. با بازبینی این مصوبه مسئولیت نمایش خانگی که به مسئولیت های تلویزیون اضافه شده به جای اصلی اش برمی گردد. جایگاه نظارتی و شأن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی باید حفظ شود؛ البته، تجربه چند ساله هم نشان داده است علاوه بر نارضایتی سینماگران و صنوف؛ تناقضات و چندگانگی در نظارت های کیفی و محتوایی تولیدات این حوزه بوجود آمده است. این مطالبه جامعه سینمایی کشور است. درحال پیمودن مسیرها و برگزاری جلسات با مراکز ذیربط هستیم و امیدواریم در مراکز قانونی تصمیم گیری این کار به جریان بیفتد.»
در واقع او یکی از مخالفان این وضعیت بود اما نظارت بر شبکه نمایش خانگی همچنان زیر نظر ساترا است.
تشکر برای عدم حذف معافیت مالی هنرمندان قرار بود که در لایحه اصلاحی بودجه سال ۱۴۰۱ قانون معافیت مالیاتی هنرمندان حذف و برای آن سقف تعیین شود، اما اعتراض هنرمندان موجبِ عقب نشینی مجلس شورای اسلامی شد. بند (ل) ماده ۱۳۹ قانون مالیات های مستقیم بر معافیت مالیاتی برای هنرمندان و فعالیتهای فرهنگی و هنری دلالت دارد. این فعالیتها زمینه های انتشاراتی، مطبوعاتی، فرهنگی و هنری را در بر می گیرد. سال ۱۴۰۰ اما در جریان بررسی لایحه اصلاح قانون مالیات های مستقیم، کمیسیون اقتصادی دولت معافیت مالیاتی هنرمندان و فعالیتهای فرهنگی و هنری را حذف و برای آن سقف تعیین کرد.
این اتفاق با واکنش های تندی از جانب اهالی فرهنگ وهنر مواجه گردید. اهالی هنر معتقدند که حذف معافیت مالیاتی برای هنرمندان و فعالیتهای فرهنگی و هنری، موجبِ بازاری شدنِ این فعالیتها و البته به ابتدال کشیده شدنِ تولیدات فرهنگی و هنری می شود. این اعتراض ها ادامه پیدا کرد تا در نهایت خبر آمد که با تلاشهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حذفِ معافیت مالیاتیِ هنرمندان از دستور کار خارج شده است.
در این میان که هنرمندان و صنوف مختلف سینمایی در کوشش برای برقراری معافیت مالیاتی بودند، حدودا صدایی از سازمان سینمایی بلند نشد تا این که در نهایت رئیس سازمان سینمایی وقت، در نامه ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، از او جهت پشتیبانی از هنرمندان سپاسگزاری کرد. ماجرا با یک تشکر که تنها نقطه آغاز و پایان سازمان سینمایی برای پشتیبانی از هنرمندان بود به پایان رسید.
می تو جهت بررسی خشونت ضد سینماگران زن در فروردین ۱۴۰۱ بود که یکی از عوامل پشت صحنه یک فیلم اتهامی را به آقای «ف. الف» وارد کرد. افترا بر مبنای آزار و اذیت جنسی بود که پیرو صحبت های آن خانم دیگر هنرمندان هم به مرور زمان اعتراض خود و تجربه های مشابهشان را مطرح نمودند و جنبش می تو به راه افتاد. فورا بعد از پایان تعطیلات شورای اخلاق حرفه ای سینما بوجود آمد.
رئیس سازمان سینمایی با صدور این دستور اظهار داشت: «این شورا به منظور صیانت از حقوق سینماگران و توسعه اخلاق حرفه ای در سینمای کشور ایجاد می شود.»
بنا به قول خزاعی، مدیرعامل خانه سینما، معاون نظارت و ارزشیابی، مدیران کل حراست و حقوقی سازمان سینمایی، مشاور اصناف رئیس سازمان، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی و همینطور دکتر مائده چیت ساز، عضو حقوقدان به معرفی مرکز وکلا، کارشناسان رسمی و مشاوران خانواده قوه قضایه و انسیه شاه حسینی، نویسنده و کارگردان سینما، اعضای شورای اخلاق حرفه ای سینما خواهند بود.
این شورا در نخستین مأموریت شورای اخلاق حرفه ای سینما، مقرر شد کمیته بانوان متشکل از دو فیلمساز زن، یک روانشناس، یک جامعه شناس و یک حقوقدان نسبت به بررسی مسائل و مشکلات زنان سینماگر در سینما و حواشی پیش آمده به صورت عاجل و قاطع اقدام نمایند و نتیجه پیگیری ها و بررسی ها را به شورا گزارش دهند. اما بعد از آنکه حواشی این ماجرا به پایان رسید در مدت دوسال گزارشی از عملکرد این شورا اعلام نشد و همچنان بررسی عملکرد این شورا در هاله ای از ابهام قرار دارد.
تنبیه برای هنرمندان رئیس سازمان سینمایی، در اردیبهشت همان سال با درج شماره پروانه ساخت معتبر در صدر قراردادهای تولیدی اعلام نمود دیگر هیچ یک از عوامل سینما در مشاغل مختلف، عذری بابت عدم اطلاع از نداشتن پروانه ساخت در پروژه ای که در آن کار می کنند، نخواهند داشت و نسبت به عواقب تنبیهی همکاری با پروژه های بدون پروانه ساخت، مسئول هستند. چند روز بعد از طرح این ماجرا رئیس سازمان سینمایی، با بیان اینکه حضور فیلمهای ایرانی در جشنواره های جهانی، در چند سال گذشته، در مقام اجرا و نظارت، گرفتار مسامحه و سهل انگاری شده است، تصریح کرد این امر، مستلزم دریافت پروانه نمایش است و در غیر این صورت، باعث خدشه در صدور پروانه نمایش، اکران و تولیدات بعدی کارگردان و تهیه کننده خواهد شد.
افزایش سالن سینمایی یکی از مهم ترین تاکیدات محمد خزاعی در دوره ریاست خود روی افزایش سالن های سینمایی بود بدون این که عامل های دیگر را هم مدنظر قرار دهد. مسائلی که همه آنرا می دانند اما چاره ای برای آن ندارند. هم اکنون همه افراد می دانند وقتی مجموع مخاطبان سینما در فصل بهار، سه میلیون و ۷۵۰ هزار نفر است، یعنی مشکل اساسی سینمای ما کمبود مخاطب است اما ارگان ها دولتی فکری به حال این ماجرا نمی کنند و در عوض تصمیم می گیرند تعداد سالن های سینما را بالا برند. این مورد کاملا مشخص است که یک کشور با جمعیتی نزدیک به ۸۵ میلیون نفر در هر ماه می تواند به صورت میانگین یک میلیون و ۲۵۰ هزار نفر را به سالن های سینما بکشاند، بطور قطع مشکلش سالن سینما نیست، مشکلش کیفیت آثار و قیمت بلیت سینما هم هست.
منبع: abitarh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب