گل آقا چگونه تندترین انتقادها را منتشر کرد؟
آبی طرح: مجله «گل آقا» سال ها با پیوند دادن عنصر سیاست و هنر، مبادرت به منتشر کردن مطالبی می کرد که به قولی می توانست آستانه تحمل مسئولان را بالا ببرد. این مجله اما با تمام موفقیت هایی که در فضای رسانه ای کشور رقم زد به دلایلی که هیچگاه مستقیم به آن اشاره نشد، دو دهه قبل برای همیشه با مخاطبان خود خداحافظی کرد.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، یکم آبان ماه سال ۱۳۶۹ بود که نخستین نسخه از هفته نامه گل آقا به همت کیومرث صابری فومنی به قیمت ۱۵ تومان منتشر گردید. نسخه ای که با تعداد بالای فروشش تجدید چاپ و باردیگر روانه بازار شد. ۱۲ سال بعد وقتی که گل آقا باید سالگرد تاسیس خودرا جشن می گرفت، در دوم آبان ماه سال ۱۳۸۱ همزمان با چاپ پانصد و چهل و هشتمین شماره خود برای همیشه از مخاطبان خداحافظی کرد. آنچه اما در این میان توجه را به خود جلب می کند، نامشخص بودن دلیل پایان کار این مجله است.
پوپک صابری فومنی، صاحب امتیاز این مجله در آخرین شماره آن خطاب به مخاطبان نوشته بود: «از شما خوانندگان وفادار و مهربان گل آقا می خواهم همین را از من بپذیرید که دیگر نمی توانم. خسته ام. از دلیلهای خستگی چیزی نمی گویم. از من بپذیرید که...»
در حالی که دست اندرکاران گل آقا وعده داده بودند که در سال ۱۳۸۷ به نحوی دیگر نسبت به انتشار یک نشریه از مجموعه گل آقا اقدام خواهند کرد اما با وجود پیگیری های پوپک صابری، فرزند کیومرث صابری این تلاش ها راه به جایی نبرد.
با فرا رسیدن سالگرد پایان فعالیت گل آقا در مصاحبه با احمد عربانی سعی کردیم تا گره های این خداحافظی پر رمز و راز را باز نماییم.
احمد عربانی یکی از کاریکاتوریست هایی است که سابقه همکاری با مجله گل آقا را در کارنامه خود دارد. وی در گفت وگویی با ایسنا درباره ی تعطیلی این مجله می گوید: «انتخابات برگزار شد، خاتمی که رییس جمهور شد، برخی روزنامه ها درآمدند که هر چه نگفتنی بود را گفتند. روزنامه ها هر مطلب و انتقادی که بود منتشر می کردند. گل آقا یا باید از آنها جلو می افتاد یا همان موقع می بست. چون آقای صابری با هر دو جناح رفیق بود. برای مثال ماه رمضان ها سفره افطاری می انداخت و از هر دو جناح دعوت می کرد. بطورمثال آقایان عبدالله نوری و جنتی را همزمان دعوت می کرد. زمانی حتی از من خواستند که با روزنامه ها همکاری کنم و حسی به من می اظهار داشت که این یک موج است و در ادامه یکی یکی بسته شدند. این زمینه شد و گل آقا دیگر افت کرد. گل آقا پنج، شش سال مجله منتشر نمود اما در نهایت افت کرد. تیراژ پایین بود و گل آقا دیگر گل آقای زمان آیت الله هاشمی رفسنجانی نبود.»
عربانی اضافه می کند: «گل آقا دوره آقای رفسنجانی که فضا خاکستری بود انتقاد می کرد. در ادامه ابراز انتقاد را روزنامه ها به دست گرفتند و گل آقا دیگر افت کرد. گل آقا بیش از آن نمی خواست ابهت و خاطره ای که برای مردم به وجود آورده بود، از دست بدهد و برای همین هم خودش تصمیم به تعطیلی گرفت.»
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که چرا مجله دیگری نتوانست مانند گل آقا جای خودرا باز کند و با آمیختن هنر و سیاست مبادرت به تولید محتوا کند؟ می گوید: «برای این که شخصی مانند آقای صابری پیدا نشد. آقای صابری مشاور هنری آقای رجایی و مشاور هنری رییس جمهور وقت بود. زمانی که آقای رجایی شهید شد، آیت الله خامنه ای به عنوان جانشین او آمدند و در ادامه آقای صابری با ایشان هم صمیمی شد؛ کما این که مجله را هر از چند گاهی پیش ایشان می برد و نکاتی را برای ما در جلسه درباره ی نظرات آیت الله خامنه ای بیان می کرد. بعد آقای صابری از ارشاد بیرون آمد و مجله درآورد. اول در روزنامه اطلاعات دو کلمه حرف حساب را نوشت و بعد هم سال ۱۳۶۹ همین نشریه را هفتگی منتشر نمود.»
این هنرمند خاطرنشان می کند: «بعد از آقای صابری، آدمی که همه را بشناسد و با همه نشست و برخاست داشته باشد و حکومت هم به او اطمینان کند، پیدا نشد. ما تندترین انتقادها را چه در قالب متن و چه در قالب کاریکاتور منتشر می کردیم و وقتی منتشر می شد، بمب منفجر می شد. دهه هفتاد کسی باورش نمی شد چنین مطالبی در ایران منتشر می شود. چنین آدمی به این صورت را نداریم که اولا باسواد باشد، ادبیات را خوب بداند و نویسنده باشد و نظام هم به او اطمینان داشته باشد. خب این آدم پیدا نشده و لاجرم مجله ای هم مانند گل آقا دیگر منتشر نشد.»
او همین طور درباره ی سرنوشت گل آقا اگر امروز منتشر می شد با ذکر خاطره ای می گوید: الان آدم نمی داند با چه کسانی طرف است. برای مثال می بینید که وزیر ارشاد با شما خوب است اما از آن طرف فلان شخصیت حکم می دهد که این چیست و آن چیست. کما این که من سعدی را آن زمان کشیده بودم. تنش عبا انداخته بودم و قیافه اش را امروزی تر کرده بودم که شبیه به روحانیون شده بود. آقای صابری تاییدیه گرفته بود و مجله به چاپ چهارم رسید. بعدها به آقای صابری گفته بودند که از حوزه علمیه نامه دادند و از این راه دارند چهره روحانیت را لکه دار می کنند. خط قرمز پررنگ ما در کاریکاتور لباس روحانیت است و این خط قرمز ما هم بود. با اینحال آن نقد شده بود. گویا در پاسخ به نقد گفته بودند سعدی که نمی تواند پاپیون بزند و پیپ بکشد!»
این هنرمند در آخر خاطرنشان می کند: «الان یک رستم باید با نگاه های مختلف دربیافتد. تا حالا که مانند آقای صابری نداشتیم اگر گل آقا الان هم منتشر می شد، با این همه سوژه و مساله، نمی توانست به همه مسائل بپردازد. من مطمئنم که گل آقا الان نمی توانست حتی با ارتباطات آقای صابری منتشر شود.»
منبع: abitarh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب