گفت وگو با محمد صیاد در آستانه روز جهانی عكاسی
تصاویری از مشت های گره كرده بدون كلام اضافه!
به گزارش آبی طرح دیوارها پُر است از تصاویری كه به زبان هنر و بدون هیچ كلام اضافه ای یكی از مهمترین وقایع تاریخ معاصر كشورمان را روایت می كنند؛ در اغلب تصاویر در بین سیل عظیم جمعیت یا مشتی گره كرده به آسمان رفته یا مسلسلی به دوش انداخته شده است. روایتی كوتاه از روزهای پرالتهاب انقلاب.
بعد از نمایشگاه «اقلیم حیرانی» که روایت رنج آوارگان و کوچندگان کردهای عراق و پناهشان به خاک ایران در دوران اعمال فشار حکومت صدام بود، این دومین نمایش تصاویر خبری محمد صیاد در مرکز نبشی است. دومین نمایشگاه تصاویر محمد صیاد روایت گر روزهای پیروزی انقلاب اسلامی و بعضی از رویدادهای بعد از آن است که بزودی جای خویش را به تصاویر این عکاس از جنگ هشت ساله ایران و عراق می دهد.
تصاویر صیاد از روزهای انقلاب، فقط حکایت روزهای منجر به پیروزی نیست؛ بلکه روزهای پایانی سال ۵۷ و بعضی از جریان ها و اتفاقات اوایل دهه ۶۰ هم روایت شده است. صیاد با حضور در مهمترین رویدادهای تاریخ ساز آن زمان، لحظه هایی را ثبت کرده است که تاریخ نویسان در چندین و چند صفحه آنها را روایت کرده اند.
صیاد هم که در اوج التهاب ها برای تعیین سرنوشت مملکت در کوچه و خیابان ها می گشت و صحنه ها را ثبت می کرد، باور دارد در روایت ها عکس همیشه حرفِ اول را می زند. او در این حوزه به ایسنا می گوید: نویسنده ها می توانند حتی بدون حضور در صحنه با پرس و جو کردن از حاضران، بنویسند، اما عکاس باید همیشه حضور داشته باشد و همین تصاویر است که می تواند روایت های کلامی را تایید کند. در واقع خبر بدون عکس فایده ای ندارد.
او ادامه می دهد: آن زمان برای ثبت این لحظات هم بحث خبر مطرح بود و هم تاریخ. نمی توان اظهار داشت که آن لحظه فقط به فکر ثبت عکس بودیم، بلکه به تاریخ هم فکر می کردیم. همانگونه که الان خیلی از عکاسان فقط برای این عکس نمی گیرند که روی سایت گذاشته شود، بلکه برای تاریخ هم هست. این تاریخ ۲۰ یا ۳۰ سال دیگر کنار هم جمع می شود و می توان از آن نمایشگاهی برگزار کرد.
صیاد همینطور درباره حال و هوای خود در روزهایی که این تصاویر را ثبت می کرد، می گوید: دیدن آدم ها در خیابان لذت بخش بود. چونکه همه یک رنگ و یک دست بودند. اما الان برخی تغییر کرده اند و برخی نامهربانی می کنند. آن زمان اصلا نامهربانی نبود. اگر کسی از نیروهای آن زمان می آمد و جلوی عکاسی را می گرفت و حتی اگر مسلح هم می بود، مردم از عکاس ها حمایت می کردند.
این عکاس پیشکسوت همینطور در پاسخ به این پرسش که در میان تصاویر این نمایشگاه کدام را بیشتر دوست دارد؟ خاطرنشان می کند: همه این تصاویر برای من خاطره است و نمی توانم روی هیچ کدام از آنها انگشت بگذارم. اما تصویر «۸ بهمن» برایم یکی از خاطره انگیزترین تصاویر است، چون هیچ کسی در میدان نبود جز من. من هم گیر کرده بودم و اگر بیرون می آمدم آن صحنه ها را از دست می دادم. پس آنجا ایستادم و تا آخرین لحظه کار خودم را تمام کردم.
عکس ۸ بهمن از صیاد
منبع: abitarh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب