نگاهی به مراسم سنج و دمام در بوشهر
از سازهای آفریقایی تا نخستین تصویر سنج زنی از دوران قاجار
به گزارش آبی طرح سوگواری فعلی و مراسم ویژه رسوم ماه های محرم و صفر در استان بوشهر كه در كنار آیین های مذهبی تشیع تداوم یافته و در مراسم بزرگان مذهبی تا به امروز باقی مانده، یكی از باسابقه ترین انواع این مراسم در ایران به حساب می آید. برای بوشهری ها مراسم سنج و دمام یكی از پرشورترین و دیدنی ترین مراسم ها به حساب می آید.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، بوشهری ها رسم سنج و دمام را لازمه مراسم سینه زنی می دانند. اجرای این مراسم به منزله ی خبری بوده برای آغاز اغلب مراسم سوگواری.
در این مراسم اجرای موسیقی بخش اصلی را تشكیل می دهد و برای اجرای آن دسته های سنج و دمام، قطعه خویش را از نقطه ای مشخص در محل آغاز می كنند؛ بگونه ای كه همه اهالی محل بتوانند صدای آنرا بشنوند. بعد از چند دقیقه نوازندگی، گروه در حین نواختن به طرف مسیر مشخص شده خود حركت كرده و هنگام رسیدن به پایان مسیر برگزاری مراسم سوگواری پس از چند دقیقه، قطعه را تمام می كند.
مدت زمان اجرای این قطعه كه تنها قطعه ضربی بدون كلام در موسیقی بوشهر است، معمولا بیشتر از ۲۰ دقیقه به درازا نمی كشد.
در بوشهر محله های مختلف، مراسم مذهبی خویش را جدا از یكدیگر برگزار كرده و هر كدام از آنها دارای یك گروه سنج و دمام مستقل هستند.
قدیمی ترین تصویر موجود از مراسم سنج و دمام در بندر بوشهر مربوط به دوره قاجار است.
سازهای مذكور از اولین آلات موسیقی بوده و در زمره سازهای جنگلی محسوب می شوند و ریشه در موسیقی آفریقایی دارند.
نخستین بار، سازهای سنج و دمام از آفریقا به این منطقه آورده شده و در آغاز توسط آنها در این منطقه نواخته می شده است، تا اینكه به تدریج در بوشهر شكل خاص و مقدسی به خود گرفته و سرانجام مورد قبول عامه مردم واقع شده است. اغلب بوشهری ها برای اجرای این مراسم، اهمیت ویژه ای قائل هستند.
در مراسم سنج و دمام، از سازنده گرفته تا نوازنده و حتی مسؤلان كنترل و اجرای مراسم همگی باید باور مذهبی داشته و مورد اعتماد و احترام مردم باشند.
با آخر مراسم دمام، سینه زنی صورت می گیرد. ابتدا چند نفر دور ستون وسط میدان به چرخش و سینه زدن می پردازند و به تدریج بقیه سینه زنان به آنها پیوسته و صف ها گسترده تر می شوند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب