گم شدن خبر موفقیت هنرمند زن ایرانی در بین جنجال های مجازی
به گزارش آبی طرح عصر ایران نوشت: نیوشا توكلیان می گوید دغدغه اصلی اش ثبت لحظات پر از زندگی در جوار برزخ نزدیك به مرگ است. جست وجوی حیات به جای مرگ در برزخی كه آدم ها در آن به سر می برند.
در ایام گذشته مهم ترین خبر هنری ایران را می توان پذیرفته شدن نیوشا توكلیان بعنوان عضو دائم آژانس عكس مگنوم دانست. توكلیان بعد از عباس عطار دومین عكاس ایرانی است كه بعنوان عضو رسمی مگنوم شناخته می شود. اما متاسفانه اخبار زرد و جنجال های دنیای مجازی اصلا فرصت بروز چنین اتفاقاتی را به جامعه نمی دهند. مگنوم فوتوز (آژانس عكس مگنوم) یكی از معتبرترین آژانس های عكس جهان به حساب می آید كه دو سال بعد از آخر جنگ جهانی دوم (سال ۱۹۴۷) توسط گروهی توسط چهار عكاس مطرح به نام های رابرت كاپا، هانری كارتیه برسون، جرج راجر و دیوید سیمور تأسیس شد. این چهار عكاس، ازاین رو به تأسیس مگنوم پرداختند تا هم خود و هم دیگر عكاسان زبده بتوانند خارج از فرمول های رایج در ژورنالیسم نشریه ای، به عكاسی بپردازند. حق نشر تصاویری كه توسط عكاسان مگنوم گرفته می شود، از آن خود عكاسان است، نه نشریاتی كه آنها را چاپ می كنند. در ابتدا اعضای مگنوم توسط دعوتنامه رابرت كاپا برای عضویت انتخاب می شدند، اما امروزه شیوه های دیگری برای جذب اعضا وجود دارد. تعدادی عكاس بعنوان عضو كامل در این آژانس وجود دارند كه اعضای جدید برای ورود باید توسط آنها تایید شوند. بعد از آن بعنوان نامزد عضویت دو سال با آژانس كار می كنند و دو سال دیگر هم بعنوان عضو وابسته فعالیت دارند و كارهایشان مورد بررسی قرار می گیرد؛ پس از این چهارسال دو سوم از اعضای اصلی باید به آنها رای بدهند تا به عنوان عضو اصلی آژانس شناخته شوند.
جالب است بدانید كه تا به امروز هیچ كدام از اعضای مگنوم تقاضای خروج از این آژانس را نداشته اند. نیوشا توكلیان متولد ۱۳۶۰ در تهران است و از ۱۶ سالگی به صورت خودآموز به عكاسی پرداخته است. به قول خودش او اختلال دیسلكسیا (اختلال یادگیری یا اختلال خوانشی) دارد، و تا ۳۰ ساگی هم خود از این قضیه بی خبر بوده است و بنابراین در زمان تحصیل در مدرسه به قول خودش سال ها زجر كشیده است. تا اینكه یك روز از مدرسه به خانه برگشته و به پدر و مادرش می گوید من دیگر مدرسه نمی روم. پدر توكلیان شغل آزاد دارد و مادرش هم خانه دار، اما از تصمیم دخترشان حمایت كرده و به او گفته اند هر جور كه خودت راحتی این آینده توست پس خودت باید انتخاب كنی. توكلیان از آن زمان به عكاسی روی آورد و آرام آرام از عكاس خبری به یك عكاس مستند اجتماعی سوق پیدا كرد تا آنجا كه ذهنیت شخصی خودش را هم بعنوان ناظر در عكسهایش نشان داد. به قول خودش: «دغدغه اصلی من ثبت لحظات پر از زندگی در جوار برزخ نزدیك به مرگ است. جست و جوی حیات به جای مرگ در برزخی كه آدم ها در آن به سر می برند».
ازاین رو او به سمت مردمان جنگ دیده عراق، سوریه، زنان كوبانی، آواره های سودان و سومال، دختران كنیا و زندگی جوانان ایرانی رفته است و عكس ها و لحظات درخشانی را به ثبت رسانده است.
تصاویر توكلیان تا به امروز در نشریات معتبر بین المللی مثل تایم، نیویورك تایمز، اشترن، فیگارو و برخی دیگر از نشریات آمریكایی و اروپایی به چاپ رسیده است. توكلیان مجموعه آثاری با عنوان «نگاه كن» دارد، افرادی كه مبحث این عكس ها هستند در ساختمان محل سكونت توكلیان زندگی می كنند. نكته جالب در مورد این مجموعه این است كه همه این تصاویر در مقابل پنجره ای كه نمایی از ساختمان های اطراف در پس آن دیده می شوند در ساعت هشت شب گرفته شده اند. در دسامبر ۲۰۱۳ مجموعه عكس هایش در بنیاد فتوژورنالیسم كارمینیك برنده جایزه ۵۰ هزار یورویی شد. اما به علت آنكه برای چاپ عكس ها در كتاب از او خواسته بودند كه نام مجموعه عكس ها به نسل سوخته تغییر كند و این تغییر مورد موافقت او واقع نشده بود، در اقدامی نادر، جایزه را پس فرستاد. یكی از تصاویر توكلیان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب