کلید قفل کنسرت ها کجاست؟
آبی طرح: آبی طرح: قفل برگزاری کنسرت ها و اجراهای موسیقی در کشور همچنان روبه روی هنرمندان و مسئولان است و در این راه شاید برگزاری جشنواره های دوره ای و خصوصا جشنواره فجر، کلید اصلی برون رفت از این شرایط باشد.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، بیش از ۱۰۰ روز از ناآرامی ها در کشور می گذرد؛ شرایطی که قبل از هر زمان قسمتی از فضای هنر را گرفتار توقف کرد و در این سکون، همانند آنچه در دوران کرونا شاهد بودیم، بیشترین سهم، از آنِ موسیقی شد؛ عرصه ی موسیقی که در دوران کرونا کم لطمه ندیده بود، قبل از شروع این جریانات هم به شکل مرسوم، به خاطر ایام سوگواری محرم و صفر طی دو ماه تعطیل شده بود. در حقیقت با پایان تعطیلات کرونائی و از سرگیری کنسرت ها که استارت آن از جشنواره موسیقی فجر سال قبل و فروش ۳۰ درصدی سالن ها زده شد، تنها ژانر موسیقی که توانست چند ماهی نفس بکشد، پاپ بود.
بسیاری از هنرمندان براین باورند که هنر در هیچ شرایطی نباید متوقف شود؛ چونکه هنر و البته فرهنگ همچون رودی جریان دارند و لازمه و پایه و اساس تفکر در یک جامعه هستند. از طرفی زمانی که در یک جامعه فرهنگ و هنر تعطیل می شود، انسان ها از غذای روح بی بهره و به مرور فرسوده و خسته می شوند؛ ضمن این که این فرضیه هم وجود دارد که اگر هنرمند حرفی برای گفتن دارد چه بهتر که با زبان هنرش آنرا بازگو کند. با اینحال هر بار در هر شرایط سخت، تجربه کرده ایم که قبل از هر مقوله دیگری، این هنر است که در سکون و انزوا قرار می گیرد.
اکنون در چنین شرایطی به سر می بریم. بعد از شروع ناآرامی ها، بی آنکه اطلاع رسانی رسمی صورت بگیرد، کلیه کنسرت ها لغو شدند و بعد از آن به نظر می رسید که کسی چندان خواهان ادامه کارهای هنری نیست. این وضعیت تا حدی بود که حتی کنسرت «همراه خاطره ها» به رهبری مجید انتظامی در شرایطی پرسش برانگیز لغو شد؛ لغو این کنسرت تنها به یک دفعه ختم نشد و دلیل چندان قابل پذیرشی هم برای آن آورده نشد.
تنها دلیلی که بعد از تغییر زمان برگزاری این کنسرت و البته لغو آن در بار دوم اعلام شد، مسائلی همچون ایجاد فضایی مناسب تر و تسهیل آرامش مخاطبان، همین طور آمادگی حداکثری ارکستر بود؛ مسائلی که قاعدتا بنیاد رودکی به قدر کافی برای برنامه ریزی آنها زمان داشته است.
به هر جهت در سیل اظهارنظرها درباره ی ی شرایط موجود، تناقضاتی هم به چشم می خورد؛ چونکه به عینه می بینیم بازارها، رستوران ها، ادارات دولتی و همه و همه بر سر کارهایشان هستند ولی فعالیت هنری ها با مشکل جدی روبه رو است. البته که بعد از مدتی اهالی تئاتر و سینما تا حدی فعالیت خودرا از سر گرفتند اما کافی است که یک هنرمند موسیقی قصد ادامه فعالیت داشته باشد تا سیلی از ناسزا در فضای مجازی نثارش شود.
مصداق همین مورد را می توان بعد از انتشار آثاری توسط محمد معتمدی یا محمد اصفهانی در این ایام دید که در نهایت شاید به خاطر موجی که مقابل آنها به راه افتاد، اعلام نمودند که تولید این کارها مربوط به این ایام نبوده است. از این امر حتی می توان نتیجه گرفت که تعدادی از هنرمندان گویی در نوعی رودربایستی گیر کرده اند و با وجود این که به ادامه فعالیت خود علاقمند هستند اما این کار را عملیاتی نمی کنند.
و حال پرسش اینجاست در شرایطی که بسیاری در فضای مجازی از آزادی عمل سخن می گویند، چرا بمحض این که کوچکترین قدمی متفاوت با آنچه عده ای از کاربران در نظر دارند برداشته می شود، محکوم خواهد شد؟
این در حالی است که با پذیرش نظرات متفاوت در یک جامعه، باید این فرض که شاید هنرمندی بخواهد کنسرت برگزار کند را هم به آسانی پذیرفت.
از طرفی اگر قرار باشد هنرمندان موسیقی همچنان کار خودرا مسکوت نگه دارند، آیا در نهایت با وضعیتی متفاوت از دوران کرونا مواجه می شویم که عده ای از هنرمندان مجبور شدند سازهای خودرا بفروشند تا بتوانند امرار معاش کنند؟
به هر جهت در شرایطی که حجم کارهای هنری به ویژه موسیقی آن هم در بخش اجرای زنده با کاهش قابل توجهی رو به رو است، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چندین بار کوشش کرد که فضا را برای کارهای هنری مساعد نشان دهد و بر آمادگی دستگاهها برای بازگشت جریان هنری کشور به شرایط معمول اصرار کرد.
حتی قبل از هر اقدامی، دفتر موسیقی طی نشستی خصوصی با خبرنگاران بدنبال یافتن چاره ای برای وضع موجود بود.
پس از اقدام دفتر موسیقی، وزیر فرهنگ هم چند جایی به نبود محدودیت برای برگزاری کنسرت ها تاکید و از هنرمندان درخواست نمود که کارهای خودرا از سر بگیرند.
او حتی هفته گذشته هم بیان کرده بود: «هنرمندان از جانب مقابل تحت فشار هستند و ما خواستیم فشار را از روی آنها برداریم. از من پرسیدند آیا نهادهای امنیت مانع برگزاری این برنامه های فرهنگی هستند که من گفتم نه آنها مثل سایر بخش ها مشوق و پیگیر شروع برنامه ها هستند.»
آخرین صحبت های اسماعیلی درباره ی این مساله هم به برگزاری حتمی جشنواره موسیقی فجر و البته تاکید باردیگر بر برگزاری کنسرت ها برمی گردد.
با این همه هنوز بصورت عملی شاهد بازگشت اجراهای موسیقی به سالن ها نبوده ایم. مگر این که بتوانیم به برگزاری جشنواره موسیقی نواحی و اجرای اخیر ارکستر ملی اشاره نماییم که آن هم ادامه پیدا نکرد.
بر این اساس شاید مرور گذشته و یادآوری تجربه کلید خوردن جریان موسیقی کشور و برگزاری کنسرت ها در دوران فروکش کردن کرونا اینجا هم بتواند پاسخگو باشد.
در آن دوره هم برگزاری جشنواره موسیقی فجر در سالن هایی با ظرفیت های کمتر از حد معمول توانست فضای موسیقی را به تدریج به حالت عادی بازگرداند. کلیدی که حالا هم با فراهم کردن شرایط سالن ها برای اجرا و توافق مدیران فرهنگی با هنرمندان، این دفعه نیز شاید بتواند قفل تعطیلی موسیقی در کشور را باز کند.
منبع: abitarh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب